استفاده از روش صافکاری بدون رنگ، یا همان PDR، یکی از جدیدترین و کارآمدترین متدها جهت ترمیم بدنه خودرو به شمار می‌آید. این راهکار با هدف برطرف کردن فرورفتگی‌ها، بدون نیاز به بتونه کاری و رنگ آمیزی مجدد طراحی شده و به حفظ رنگ فابریک خودرو کمک می‌کند. در اجرای صافکاری PDR، معمولا دو شیوه اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد: PDR فشاری (Push Method) و PDR چسبی (Glue Pull Method). هر یک از این دو روش ویژگی‌ها، مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند، که شناخت آن‌ها برای انتخاب بهترین گزینه ضروری است. در ادامه به طور مفصل به آن پرداخته‌ایم.
معرفی انواع صافکاری PDR؛ مزایا و محدودیت‌‌ها
همانگونه که در ابتدا به آن پرداختیم، صافکاری پی دی آر به دو روش فشاری و چسبی انجام می‌شود. تنها زمانی می‌توانید متد مناسب را انتخاب کنید که با چگونگی اجرا، مزایا و محدودیت‌های آن‌ها آشنایی کامل داشته باشید.
بیشتر بخوانید: صافکاری PDR چیست؟ ابزارها، نحوه انجام، مزایا و معایب
صافکاری PDR به روش فشاری
در روش پی دی آر فشاری، صافکار با استفاده از اهرم‌های مخصوص از پشت قطعه بدنه، فشار دقیقی را به محل فرورفتگی وارد می‌کند تا فلز به حالت اولیه خود بازگردد. در این روش، نیاز است به پشت بخش آسیب دیده دسترسی وجود داشته باشد؛ برای مثال پشت درب خودرو یا گلگیر داخلی. ابزارهایی با طول و زاویه‌های مختلف طراحی شده‌اند تا صافکار بتواند دقیقا نقطه فرو رفته را هدف قرار دهد.
مزیت اصلی این روش، دقت بالا و کیفیت نهایی فوق العاده است. از آنجا که کنترل کاملی بر فشار و زاویه اعمال نیرو وجود دارد، نتیجه کار بسیار طبیعی بوده و معمولا هیچ اثری از آسیب باقی نمی‌ماند. با این حال، دسترسی سخت به پشت پنل یا نیاز به باز کردن برخی از قطعات، از جمله محدودیت‌های صافکاری PDR فشاری محسوب می‌شود.
صافکاری PDR به روش چسبی
پی دی آر چسبی بیشتر زمانی کاربرد دارد که دسترسی به پشت بدنه امکان پذیر نباشد. در این تکنیک، قطعات پلاستیکی کوچک که به آن‌ها تَب گفته می‌شود، با چسب مخصوص PDR روی بخش فرو رفته بدنه چسبانده می‌شوند. پس از خشک شدن چسب، صافکار با استفاده از ابزار کشش یا اسلاید همر، تب را بیرون می‌کشد تا سطح فلز به حالت طبیعی خود باز گردد.
مزیت اصلی پی دی آر چسبی، عدم نیاز به باز کردن قطعات خودرو و سرعت بالاتر در اجرا است. همچنین برای ترمیم فرورفتگی‌های رو سقف، ستون‌ها و قسمت‌هایی که پشت آن‌ها بسته است، این روش گزینه ایده‌آلی به شمار می‌رود.
با این حال، کنترل میزان کشش در این روش دشوارتر بوده و اگر چسب یا ابزار به درستی استفاده نشود، ممکن است به رنگ خودرو آسیب برسد یا سطح کار کاملا صاف نشود.
صافکاری پی دی آر چسبی یا فشاری؟
اکنون با روش اجرا، مزایا و محدودیت‌های صافکاری PDR چسبی و فشاری آشنا شدید و زمان تصمیم گیری فرا رسیده است. به طور کلی، نمی‌توان یکی از این دو روش را به عنوان برنده مطلق یا بهترین راهکار معرفی کرد، زیرا انتخاب نهایی به مواردی که در ادامه عنوان می‌کنیم بستگی دارد:
- نوع آسیب
- محل فرورفتگی
- جنس بدنه
- تجربه صافکار
برای مثال در فرورفتگی‌های کوچک که دسترسی آسان‌تری دارند، روش فشاری بهترین نتیجه را خواهد داشت. اما در قسمت‌هایی که غیر قابل دسترس هستند یا بدنه‌های حساس‌تری دارند مانند بدنه آلومینیومی، روش پی دی آر چسبی انتخاب هوشمندانه‌تری است.
در نهایت، می‌توان گفت یک صافکار حرفه‌ای باید هر دو روش را در جعبه ابزار خود داشته باشد و بسته به شرایط خودرو، شاید لازم باشد به صورت ترکیبی از آن‌ها استفاده کند. مهارت در تشخیص محل آسیب و کنترل فشار یا کشش، همان پارامترهایی است که تفاوت بین یک کار معمولی و یک صافکار PDR حرفه‌ای و بدون نقص را رقم می‌زند.
